Koorts

Je gooit de voordeur open en vanuit de gang loop je naar me toe.
Ik zie je eindelijk weer zoals ik je ken; trots, ongetemd en vurig als de zon.
In mijn hoofd zing ik mijn eigen versie van Belle Hélène:

“Je bent jezelf, niet meer een ander.
Ik heb je zolang niet gezien.
Je bent ineens niet koud meer.
Maar zo mooi en minstens vier maal tien.”

De passie laait op, ja het vuur in jou brandt weer!
Je bent niet enkel ontdooid maar volledig tot leven gekomen met vlammen die jouw goddelijke ziel verlichten.
De blik in je ogen verraadt jouw honger; een onmiskenbaar verlangen naar liefde, naar leven, naar verbintenis.
Naar seks, oh séks!
Rauwe, ongeremde seks waarbij lichaamssappen met elkaar proosten op het leven.

“Welkom thuis.” Zeg ik koeltjes, terwijl ik met een theedoek in mijn linkerhand een beker droog wrijf.
Ik ben ziek en het voelt alsof al het leven uit me is gezogen.
Mijn hoofd is warm, mijn lichaam voelt koud en ik sta te trillen op mijn benen.
Door de koorts denk ik dat ik aan het hallucineren ben en alleen maar zie wat ik altijd heb willen zien.

Is dit niet simpelweg wishful thinking? Een opsomming van jarenlang dromen en verlangen?
Het maakt ook niet uit want het is goed zo en toch ook niet, want ik kan er niet van genieten.
Maar het boeit mij niet. Jij boeit mij niet.
Mijn hart zo dicht bij het jouwe, maar het klopt niet.

Ik voel me als Jack uit “The Titanic” wiens bevroren lichaam naar de bodem van de zee is gezonken.
Nu zelfs jouw liefde mij niets doet, lijkt alle hoop op leven te zijn verdwenen.
Ik hoef alleen nog te sterven en de daad, nee, de dood bij het woord te voegen.

“Nien en ik zijn beste vrienden, maar deze pik is alleen van jou.” Zeg je met een wilde hunkering in je ogen.
Je woorden raken me niet, het zal allemaal wel.
Ik heb ten koste van mezelf, al mijn energie in jou gestopt om je tot leven te wekken, als martelaar in naam der liefde.

Ik voel me als Annie, de vrouw van Chris Nielsen in de film “What Dreams May Come”.
Hun kinderen en Chris zijn reeds overleden en de zwaar depressieve Annie pleegt zelfmoord waarna ze in de hel terechtkomt.
Omdat het echtpaar tweelingzielen zijn, gaat Chris –met gevaar voor eigen ziel- naar de hel om zijn vrouw te halen.
Annie is onbereikbaar en lijkt in een eeuwigdurende bad trip te zijn beland.
Maar de band tussen haar en Chris is sterker dan de hel waar hij zijn vrouw uit vandaan redt.

“Ik heb nooit alleen je pik gewild, maar jou als mens, helemaal.” Zeg ik en draai me om richting de gootsteen waar ik met mijn bovenlijf overheen hang in een poging om mijn miserabele gezicht voor je te verbergen.
Opeens sta je achter me, pakt me stevig vast en legt je hoofd tegen mijn rug.
“Dat weet ik, ik wil jou ook helemaal.” Fluister je terwijl je me heen en weer wiegt.
Het ziet eruit op alsof ik on all fours aan het bevallen ben terwijl jij de pijn in mijn rug probeert weg te masseren.
Maar deze pijn overheerst zelfs de diepste liefde.

Opeens liggen we helemaal naakt op het Perzisch tapijt in de woonkamer van mijn ouderlijk huis.
Lepeltje-lepeltje met jouw sterke lichaam tegen mijn klamme rug aangedrukt.
Je probeert me op te warmen, maar ik lig wezenloos voor me uit te staren.
Dan pak je mijn linkerhand en leidt deze naar jouw kruis.
In een reflex vouw ik mijn hand om jouw pik en word ik herinnerd aan mijn gouden jaren waarin seks hoogtij vierde.

De huid die je harde lul omhult, voelt zacht aan.
Ik streel het alsof het de eerste keer is dat ik een pik in mijn hand heb.
Voorzichtig ga ik met mijn vingers over je ballen, voel de hitte die ze uitstralen en de haartjes waarmee ze zijn bedekt.
Zachtjes neem ik jouw gevoeligheid in mijn hand terwijl jij tegen mijn kont aanrijdt.
Met je rechterhand pak je je pik en duw je ‘m tegen mijn kutje aan.

De vonk springt over en langzaamaan smelt ik voor je.
Je houdt me vast, duwt jezelf diep in mij en begraaft jouw zweterige gezicht in mijn nek.
Steeds sneller stoot je jouw liefde in mij, kreun je harder en hijg ik op jouw ritme mee.
Ik kijk om en zie je. Ik ZIE je! In al je glorie en kwetsbaarheid en verbind me met jouw ziel.

Je bent in extase en ik veeg jouw lange haren uit je gezicht.
We kijken elkaar aan en het is alsof de wereld even stilstaat en tegelijkertijd alles om ons draait.
Ik zie de verwilderde blik in jouw ogen waarna je je liefde als antidotum in mij spuit en ik met jouw laatste stoot tot leven kom.

Ik ben wakker.

Ik weet niet of het goed of slecht is
Dat ik met je vrijen wou
En wat een ander ook mag zeggen
Ik vond het fijn bij jou

(Doe Maar – Belle Hélène)