Samhain

31 oktober door Anna V

“Kom om 22:00 uur naar ons huisje.” Appte Mick.
“Op een dinsdag?” Appte Julia terug.
“Dit wil je niet missen, kom nou maar gewoon.”
Julia’s lief was een vreemde gozer; een heks, cellist en einzelgänger die nergens echt bij hoorde en dat wel prima vond.
Hij droeg altijd zwarte kleding en had steil, donkerblond haar dat tot aan zijn billen reikte.
Zijn ogen waren groen als mos, als je die überhaupt te zien kreeg want hij keek alleen maar naar beneden alsof hij dubbeltjes aan het zoeken was.
Een verlegen jongen met een hart van goud en romanticus pur sang.
Mick was hopeloos verliefd op Julia, zijn tien jaar oudere vriendin.
Ze was veel sterker en volwassener dan haar vriend, maar ze matchten op diepgang, intensiteit en drama.

Twee jaar geleden leerden ze elkaar kennen toen ze tot de Helix coven* toetraden .
Sindsdien waren ze elk weekend bij elkaar in het houten chalet van zijn ouders, dat midden in het bos stond.
Julia fietste elke vrijdag vanuit haar werk naar het huisje, waar haar lief haar met open armen ontving.
Het huisje was knus en er brandden altijd kaarsen omdat het oude stulpje wél charme, maar geen elektriciteit had.

Zodra ze bij ‘hun’ kasteeltje aankwam, verwelkomde Mick haar met een beker mede, waarna ze haar kleding in de hoek gooide en in het bad stapte dat hij voor haar had klaargemaakt.
Een warm bad met heerlijk geurende oliën waar ze de dag van zich af liet glijden.
Elk weekend gaf hij haar één rode roos en een zelfgeschreven gedicht dat hij aan haar voorlas terwijl ze in dat stomende bad lag.

Bij haar vond hij rust, erkenning, geborgenheid en liefde en lagen ze het liefst hele weekenden samen in bed alsof ze John Lennon en Yoko Ono waren.
Dan hield hij haar in zijn armen en fluisterde dat hij haar nooit los zou laten.
Zó zoetsappig dat het glazuur spontaan van je tanden springt.
Julia balanceerde dit romantische gedoe met haar ‘niet lullen maar poetsen’ mentaliteit en nam Micks beloftes van eeuwige trouw altijd maar met een korreltje zout.
Hij had haar immers een jaar geleden ten huwelijk gevraagd, waar zij ‘ja’ op antwoordde.
Maar omdat er geen plannen waren gemaakt, wist ze niet hoe serieus hij het bedoelde.

Tot op die dinsdag.
Nieuwsgierig als ze was, reed Julia ’s avonds op de fiets richting het bos.
“Waarschijnlijk heeft hij de boel versierd” dacht ze, gezien het Samhain* was.
Wat ze de zaterdag erop pas zouden vieren met hun coven, maar goed.

Het was 31 oktober en het koelde ’s avonds behoorlijk af.
Ze had een warm vest aangetrokken, met een zelf gehaakte, paarse stola.
Het stond prachtig en met haar rode haar en bijpassende kleding fietste ze goed gecamoufleerd door de herfstbladeren naar haar lief.

Toen ze dichterbij het huisje kwam, zag ze kleine rookpluimen en ze begon harder te fietsen.
“Het zal de open haard zijn.” Zei ze tegen zichzelf, maar ze was er niet op gerust.
Ze zette haar fiets tegen een boom vast en haastte zich naar binnen.
“Liefste, daar ben je dan eindelijk!” zei Mick terwijl hij zijn handen simultaan door haar haar haalde.
“Ik zie rook, wat is er gebeurd?!” vroeg ze verontrust.
“Niks om je zorgen over te maken, ga je maar uitkleden, ik heb een bad voor je gemaakt.” Antwoordde Mick.

“En waarom moest ik hier naartoe komen?” vroeg ze terwijl ze zich in het warme water liet zakken.
“Dat merk je straks wel.” zei hij plagerig en hij gooide zijn kleding in de hoek.
Ze haalde haar schouders op en plonsde kopje onder, het water in.
“Oh jij weet precies wat een vrouw nodig heeft!” verzuchtte ze toen ze haar natte haren uit haar gezicht veegde en het water uit haar ogen wreef.
“Ik heb de hele dag al zo’n buikpijn vanwege m’n maandstonde.” kreunde ze terwijl haar lief achter haar in bad stapte en haar onderrug zachtjes masseerde.

Door het warme water, de weldadige oliën en de massage viel ze tegen hem aan in slaap.
Haar borsten bewogen in het water op het ritme van Micks aanraking en haar tepels kwamen steeds net boven het water uit, waardoor ze net zo stijf werden als de piemel die inmiddels participeerde in de rugmassage.
“Kom, we gaan eruit.” Zei Mick zachtjes toen het water afkoelde.
Hij trok de stop uit het bad en spoelde Julia af met de emmer warm water die naast het bad stond.
Hij pakte een grote handdoek en wikkelde de katoenen stof om haar naakte lijf.

Prachtig was ze; waterdruppels die op haar geoliede huid bleven liggen, schitterden in het kaarslicht.
Haar natte, lange wimpers omlijstten haar ogen en als ze knipperde leken die kijkers wel een stel fladderende vlinders.
Julia kon zich in een jute zak hullen en dan nog was ze mooi.

Ze liep naar de wc om haar tampon te verwisselen maar zag dat er geen nieuwe in het kastje lagen.
“Dat is raar.” Zei ze “ik heb ze nota bene vorige week nog bijgevuld!”
“Nou, ik gebruik ze niet.” Zei Mick “hier heb je een linnen servet, probeer het zo maar even, dan rijd ik later wel naar het dorp.”
Bij gebrek aan beter schuifelde ze met het witte servet –dat steeds roder werd- tussen haar benen door het chalet.

Met een beker mede in haar hand en gehuld in een lange, paars fluwelen cape met capuchon, trok ze het gordijn opzij en keek naar buiten.
Allemaal brandende fakkels!
“Mick!” Riep ze “wat ben jij allemaal van plan?”
Hij pakte haar hand vast en nam haar mee naar buiten.
Toen ze buiten stonden, kwamen van achter de bomen alle leden van hun coven tevoorschijn.

Haar vriendin Ella stapte naar voren.
“Welkom op jullie handfasting ceremonie!” Riep Ella enthousiast.
Julia was enorm overdonderd en stotterend dankte ze iedereen voor hun komst.
“Kom, we hebben je jurk al klaarliggen.” Zei Ella en ze nam Julia mee naar de slaapkamer waar haar trouwjurk op haar lag te wachten.
“Is dit een droom?!” Vroeg “the bride to be”.
“Absoluut niet, het is Samhain en het perfecte moment om jullie te handfasten.” Antwoordde haar vriendin.

Julia hulde zich in haar prachtige trouwjurk, keek in de spiegel en zag hoe mooi het groen haar besproete huid complementeerde; ze leek wel een herfstblaadje!
Mick droeg een prachtig gewaad dat bij elkaar werd gehouden door een leren riem en om zijn schouders droeg hij een schapenvacht.
“Ben je er klaar voor?” Vroeg de bruidegom aan zijn aanstaande vrouw.
“More than ever.” Zei ze en samen liepen ze naar het altaar dat zich aan de noordelijke kant in een grote cirkel van zand bevond.

Julia en haar vriendin Ella stonden op het westen, en Mick en zijn getuige op het oosten.
Alle aanwezigen waren onderdeel van de cirkel en tussen elk coven lid in, stond een fakkel te branden.
En met de elementen in alle windrichtingen, was het cirkeltje rond; op het noorden lagen runen, die het element aarde vertegenwoordigden.
Op het oosten overheerste geurige wierook, het symbool van lucht, op het zuiden laaide een vuur op, en op het westen stond een fles mede als het symbool van water.

De hogepriesteres verwelkomde het stel.
“Wij zijn hier vandaag bijeengekomen om Mick en Julia te handfasten.”
“Willen Julia en Mick nu de cirkel instappen?” Vroeg ze, waarop het stel naar het altaar liep.
De hogepriesteres legde uit wat er ging gebeuren en vroeg of er iemand was die bezwaar had tegen het huwelijk, gevolgd door een korte stilte.
Daarna haalde ze haar athame* uit rood fluweel tevoorschijn.
Voorzichtig bracht ze een kleine snede aan in de polsen van het bruidspaar en wreef ze deze zachtjes tegen elkaar aan.
“Bloed van mijn bloed.” Zeiden ze, alsof ze een toost uitbrachten.
De bloedband was een feit!

Ieder coven lid had een lint meegebracht dat om de handen van het echtpaar werd gebonden.
Elk lint had een eigen symboliek; wit voor puurheid, roze voor liefde, rood voor seks en passie, goud met muntjes voor rijkdom, groen voor harmonie, blauw voor vertrouwen en paars voor spiritualiteit.
De hogepriesteres legde de handen van Mick en Julia op elkaar en ieder coven lid bond hun lint om de handen  van het bruidspaar terwijl ze hun zegeningen over de twee geliefden uitspraken.
Daarna liep het gebonden paar, met de klok mee langs de vier elementen –aarde, lucht, vuur en water- om hun zegeningen te ontvangen.
Samen stapten ze terug de cirkel in en aten ze cake om te aarden.

De hogepriesteres zegende het bruidspaar en de linten en hief haar athame* die ze ritueel in de kelk met mede stak, als doop en symbolische vereniging van het masculiene en feminiene.
Mick en Julia spraken hun geloftes naar elkaar uit terwijl ze de ringen bij elkaar om de vingers schoven.
Daarna dronken ze de mede om hun huwelijk te bezegelen.
“Bij dezen verklaar ik jullie man en vrouw!” Riep de hogepriesteres enigszins hysterisch.
De geliefden kusten elkaar, de linten werden van hun handen gehaald waarna er ritueel de laatste knoop in werd gelegd.
Mick tilde zijn bruid de cirkel uit waar ze samen over de bezem hun nieuwe leven tegemoet sprongen.
Applaus en gefluit volgden.

‘Neuken, neuken, neuken!” werd er geroepen.
“Hè moet dat nou?!” Zei Julia, maar ze meenden het.
Aan de zijkant van het huisje lag een bed van hooi, versierd met hedera en bloemen.
“Moeten we nu ehm, in hun bijzijn?!” vroeg ze.
“Je weet hoe het gaat, lief.”

Hij tilde zijn bruid naar het versierde hooibed en legde haar erop neer.
Terwijl hij haar langzaam uitkleedde, verzamelden de coven leden zich om het bruidspaar heen.
Ze namen de fakkels mee, zodat ze goed zicht hadden op wat er gebeurde en dat het kersverse bruidspaar het niet stervenskoud had op hun huwelijksnacht.
Mick kuste de borsten van zijn vrouw, wier tepels fier omhoog stonden, en zoog er zachtjes aan.
Hij kleedde zich uit tot ze allebei volledig naakt en kwetsbaar op het hooi lagen, omringd door alle coven leden.
Verlegen begroef Julia haar gezicht in het weelderige borsthaar van haar man.

“Het is allemaal oké, ik neem de leiding.” Fluisterde Mick in haar oor.
Zijn stem was diep en warm en wanneer hij liefdevol op haar oorlelletje sabbelde en haar tedere woordjes toefluisterde, werd ze helemaal week en gaf ze zich volledig aan hem over.
Julia voelde hoe hard zijn enorme pik –zijn kruisraket, zoals zij ‘m noemde- was geworden.
Latent exhibitionist! Dacht ze bij zichzelf.
Ze trilde van kou en spanning en voorzichtig poogde Mick de bevroren, rode pruim van zijn vrouw met zijn hete adem te ontdooien.

“Je weet toch dat ik bloed?” prevelde ze.
“Jij bloedt voor ons.” Zei hij met zwoele stem, terwijl hij met zijn lange tong haar gevoelige plekjes beroerde.
De combinatie van de geur van het bloed en andere lichaamssappen, het zout en de lust, de vibratie van zijn stem en het voyeurisme van de groep, zorgden voor ongekende geilheid bij het bruidspaar.
Plots liet Julia zich helemaal gaan, kwam overeind, pakte Micks harde lul en stak ‘m diep achter in haar keel.
Pijpen kon ze!
Pijpen alsof ze auditie deed voor ‘Zeg eens Aaa’ begin jaren tachtig, tot ze er bijna een kaakluxatie aan overhield.

Met de nagels van haar linkerhand kriebelde ze onder zijn ballen en met haar behendige vingers masseerde ze zijn ‘oh-fuck-yeah-spot’ tot hij bíjna haar gewillige keel volspoot.
Snel haalde ze zijn flinke penis uit haar witgouden keeltje, manoeuvreerde haar lichaam bovenop het zijne en zakte naar beneden als brandweervrouw van de daalmast.
Onder de volle maan en het toeziend oog van de coven, vreeën ze de sterren van de hemel.
Met zijn ogen gesloten, stootte Mick zijn genot diep in Julia’s rozerode liefde, alwaar zaad en bloed zich met elkaar vermengden.
Een orgastisch palet van rood en wit, stroomde niet veel later langs Julia’s linkerbeen naar beneden.

Wederom volgde er een luid applaus en werd er hard gefloten.
“De kelk! De kelk!” Schreeuwde Ella.
Snel werd de kelk die eerder voor het ritueel werd gebruikt tegen Julia’s blozende dij gezet, alwaar het liefdesvocht werd opgevangen.
Een schapenvacht werd over het bruidspaar gelegd waaronder ze konden ze bijkomen van alle geilheid, sensatie, het bizarre ritueel en bovenal hun huwelijksnacht.

“We moeten haast maken.” Riep de hogepriesteres.
Ze pakte de kelk met het bloed en sperma en om precies middernacht creëerde een sigil* op het houten huis, waarbij ze een laatste zegening uitsprak en de geknoopte linten binnen op hun Samhain altaar legde.

Mick knuffelde Julia, aaide haar gezicht en kuste haar voorhoofd.
“Blessed Samhain mijn lieve vrouw.”

 

Coven=Heksengroep
Samhain=Keltisch nieuwjaar, ook wel bekend als Halloween
Athame=Ceremonieel mes
Sigil=magisch symbool/zegel